Achter alles wat we zien zit een idee. Willen we dus in de toekomst andere dingen zien, dan hebben we nu nieuwe ideeën nodig. Over hoe we samen leven, over hoe de ruimte dit faciliteert. Over het landschap, de stad, de dorpen en wijken en hoe die zich tot elkaar verhouden. Met als intentie om een gezond landschap te behouden of te ontwikkelen. Een landschap in balans dient de mens.

Het landschap vormt de mens en de mens vormt het landschap. In deze eeuwenoude dynamiek, met de natuurlijke principes als houvast, is het de kunst onze vaardigheden en kennis zorgvuldig te gebruiken.
Wanneer we onze mentale en morele (binnen)ruimte goed weten aan te boren in relatie tot de ander en tot ons vak, worden we creatiever, meer ontvankelijk voor nieuwe ideeën. Daardoor krijgen we meer bezielde relaties, die stevig zijn en die ruimte geven aan ontwikkelingen. En dát verdient het landschap, de stukjes aarde en de samenleving, waaraan we werken.

Daarom heeft Eveline de Kock zich, naast landschapsarchitect, ook ontwikkeld tot deskundig facilitator in creatieve brainstorms en verdiepende onderzoeksdialogen. “We hebben creatief bewustzijn, aandacht en moed nodig.”

In februari 2020 schreef zij haar Ode aan de Ruimte. Om aan te tonen dat werken aan onze leefomgeving gedreven wordt door hoe wij ons verhouden tot die ruimte en tot de ander (natuur en de mens). Klik op deze link om de Ode te lezen.

Ons denken is een enorm krachtig instrument. We analyseren, herinneren, rekenen en denken op enorm hoog tempo. Maar ons brein kent ook beperkingen. We zijn namelijk niet zo goed in staat om ons eigen denken te onderzoeken, overtuigingen te analyseren of nieuwe concepten te ontwikkelen en eigen te maken. En dat terwijl we de ruimte buiten onszelf zo goed mogelijk willen vormgeven.

Hoe we dat doen? Dat lees je bij Proces en ontwerp